"Η οδός Πανδρόσου"

Απόψε πήρα να διαβάσω λίγο απο έναν αγαπημένο μου ποιητή τον Jaime Gil de Biedma - την συλλογή του "τα πρόσωπα του ρήματος" την έχω δίπλα στον καναπέ για να μπορώ να την ανοίγω συχνά - κι είπα να μεταφράζω όπως-όπως ένα ποιήμα του που μιλάει για το κέντρο της Αθήνας...

Στη γειτονιά της Πλάκας,
δίπλα στο Μοναστηράκι,
μια λαική οδός με πολλά μαγαζιά.

Αν κάποιος απ αυτούς που μ αγαπούν
πάει καμμιά φορά στην Ελλάδα
και περάσει από κει, κυρίως το καλοκαίρι
να με μνημονεύσει.

Ήταν μια Δευτέρα του Αυγούστου
έπειτα από μια σκληρή χρονιά, μόλις είχα φτάσει.
Θυμάμαι πως ξαφνικά αγάπησα τη ζωή,
γιατί το στενό μύριζε
φαγητό και δέρμα παπουτσιών.

"Τα καλά νέα"

Άν κι έχουμε ορίσει την Πέμπτη 3 Μαρτίου ως μέρα επίσημης κυκλοφορίας του album στα μαγαζιά, εμφανίστηκε ήδη στα ράφια του Μετρόπολις και είχαμε και την πρώτη αναφορά σε ελληνικό blog (ευχαριστούμε πολύ -το εκτιμάμε ιδιαιτέρως!).
http://istosingreece.blogspot.com/

Επίσης, τα καλά νέα για όσους δεν πρόλαβαν να μας δούν από τον περασμένο Σεπτέμβριο είναι ότι συνεχίζουμε άλλον ένα μήνα - αισίως πάμε για 7 :) - τα live μας με τίτλο "Τhe Flaneur Sessions" στο "Γιασεμί" στην Πλάκα. Έχουμε ακόμη μία Παρασκευή (25 Φεβρουαρίου) και μετά αλλάζουμε ημέρα και θα είμαστε όλες τις Πέμπτες του Μαρτίου (3,10,17,24 και 31).Μαζί με τον Alfred,τον Claude και το Γρηγόρη φυσικά και με ελεύθερη είσοδο.

Όσοι "περιπλανώμενοι", ευπρόσδεκτοι ! ...

FLANEUR

Τί ωφελεί η βιασύνη
όταν δεν ξέρεις πού πας ...
εγώ προτιμώ να κάθομαι σ’ ένα παγκάκι

τί ωφελεί το άγχος
όταν δεν μπορείς.. να πας πουθενά
εγώ προτιμώ να μη γίνω ποτέ ένας “μεγάλος”

Περνάω το χρόνο μου
πνίγοντας όλες σας τις δυστυχίες
όταν φτάνω... τη σωστή στιγμή!

τί ωφελεί να ψάχνεις
όταν δεν μπορείς να «βρεις» ..
εγώ προτιμώ να είσαι συ καλά!

τί ωφελεί να κρατάς τα πάντα
όταν πρέπει να ξεχάσεις
εγώ προτιμώ να τραβάω μπροστά

Κόβω βόλτες κάτω από τη μύτη σας
όλες τις μέρες του χρόνου
κυρίες και κύριοι ...είμαι η ευτυχία!

Μετάφραση από τους στίχους της Μarthelene Gabon για το Flaneur σε μουσική του Γιώργη.

Το παράθυρο

Σαν ύμνος στους φλανέρ μοιάζει αυτό το ποίημα του Ρίτσου... να ένα μικρό απόσπασμα:

 " Όταν οι τοίχοι θαμπώνουν το απόβραδο, αυτό το παράθυρο
φέγγει ακόμη σαν από μόνο του∙ διατηρεί κ' επεκτείνει
την τελευταία ανταύγεια του ηλιογέρματος,
ρίχνει την αντανάκλασή του στον ισκιωμένο δρόμο,
φωτίζει τα πρόσωπα των περαστικών σα να τα συλλαμβάνει επ' αυτοφώρω
στην πιο ανυπόκριτη στιγμή τους, φωτίζει τους τροχούς των ποδηλάτων
ή τη χρυσή αλυσίδα που βυθίζεται στο στήθος μιας γυναίκας
ή το περίεργο όνομα ενός καραβιού που αράζει στο λιμάνι."

"We will always have Paris"

O φλανέρ είναι όπως είπαμε γέννημα πρωτίστως του Παρισιού.
Οι λέξεις μας "μεταφέρουν" εύκολα, όπως και η μουσική άλλωστε...γι αυτό ξεκινάω εδώ έναν μικρό κατάλογο με βιβλία - λευκώματα για το Παρίσι που αναφέρει κι ο White στο βιβλίο του "Παρίσι" συν κάποιες δικές μου επιλογές κι αν κάποιος θέλει τον συμπληρώνει με ένα σχόλιο... ;)

1. Marcel Proust - Αναζητώντας το χαμένο χρόνο / δε θα μπορούσε παρά να είναι πρώτο στη λίστα...η belle epoque στους δρόμους του Παρισιού και στο δάσος της Βουλόνης.
2. Το Chéri και The last of Chéri της Κολέτ / με περιγραφές για την μεσοπολεμική περίοδο
3. A moveable feast του Χέμινγουει / για το Παρίσι της δεκαετίας του 20
4. Όλα της Σιμόν ντε Μπωβουάρ !
5. Το Giovanni's room του James Baldwin /  για το ομοερωτικό Παρίσι του 50
6. το The Married Man του Edmount White
7. Brassai  - το λεύκωμα με τις υπέροχες ασπρόμαυρες φωτογραφίες του νυχτερινού Παρισιού που κυκλοφορεί από την Taschen. 

DERIVA

*από το flâneur 
"Deriva"
música Giorgis
letras Alberto Matesanz

Viernes por la tarde
No me ha llamado nadie
Decido salir a pasear
La calle es mi ventana
Yo voy como un turista
Perdido en mi propia ciudad
Balcones y avenidas
Castaños y tranvías
Mirando la vida pasar
Ligero de equipaje
Disfruto del paisaje
Y así me dejo llevar
De aquí a allá
Me dejo llevar
De aquí a allá
En mi propia ciudad
Caen algunas gotas
Pero eso no me importa
Me gusta la lluvia al andar
Me veo en el reflejo
De los escaparates
Espejos de la ciudad
De pronto me tropiezo
Y me vuelvo a tropezar
Y entonces comienzo a silbar
Y sigo mi camino
Sin rumbo ni destino
El tiempo me llevará
De aquí a allá
Me llevará
De aquí a allá
En mi propia ciudad.
Bajan las persianas
La tarde ya se acaba
No sé cómo regresar
Y así por un momento
Me quedo tan contento
Sentado a orillas del mar
Y aquí estoy
Con mi soledad
Y aquí estoy
A orillas del mar

Παρασκευή απόγευμα / κανείς δε μου τηλεφώνησε/ αποφασίζω να βγω μια βόλτα / Ο δρόμος είναι το παράθυρο μου / κι εγώ προχωράω σαν τουρίστας / χαμένος μες στην ίδια μου την πόλη... Μπαλκόνια και λεωφόροι / καστανιές και τραμ / κοιτάζω τη ζωή να περνά / Ελαφρύς, χωρίς αποσκευές / απολαμβάνω το τοπίο κι αφήνομαι... 

Εδώ κι εκεί / αφήνομαι, να παρασυρθώ / εδώ κι εκεί / στην ίδια μου την πόλη

Πέφτουν λίγες σταγόνες / μα δε με νοιάζει / μ’ αρέσει η βροχή όταν περπατάω / κοιτάζομαι στις βιτρίνες - τους καθρέφτες της πόλης / Ξαφνικά σκοντάφτω / και τότε αρχίζω να σφυρίζω / και συνεχίζω το δρόμο μου / χωρίς κατεύθυνση και προορισμό / ο χρόνος θα με παρασύρει

Εδώ κι εκεί / θα με παρασύρει / εδώ κι εκεί / στην ίδια μου την πόλη

Κατεβαίνουν τα ρολά των μαγαζιών / το απόγευμα πια έχει τελειώσει / δε ξέρω πως να επιστρέψω / κι έτσι για μια στιγμή / νιώθω ευτυχισμένος / καθισμένος στην άκρη της θάλασσας

Και να’ μαι, εδώ / με την μοναξιά μου / και να’ μαι, εδώ / στην άκρη της θάλασσας

Ένα φωτισμένο παράθυρο στο Buenos Aires

 Ένα φωτοφραφικό ημερολόγιο των δρόμων του Buenos Aires. Από τον Albano Garcia ...

http://www.flaneur.com.ar/

Carrer Joaquín Costa*

Η οδός Joaquín Costa (πρώην Ponent) στην κακόφημη γειτονιά του Raval της Βαρκελώνης έχει μεγάλη και ενδιαφέρουσα ιστορία. Σ΄ αυτό το δρόμο γεννήθηκαν και μεγάλωσαν δύο μεγάλοι σύγχρονοι ισπανοί συγγραφείς (ο Terenci Moix και η Maruja Torres). Ένας δρόμος που τα έχει όλα, από ένα θέατρο και μικρά "in"μπαράκια μέχρι μαγαζάκια "ό,τι πάρεις 100" και πακιστανικά κουρεία. Εκεί συνέλαβαν το 1912 την Enriqueta Martí, το "βαμπίρ της Βαρκελώνης", serial killer μικρών παιδιών. Εκεί βρίσκεται το ιστορικό στέκι Granja de Gava. Σ' αυτούς τους δρόμους περιπλανιώταν ο Ζαν Ζενέ κι αργότερα τους ανέφερε στο "ημερολόγιο ενός κλέφτη".
Μεταφράζω εδώ πρόχειρα ένα απόσπασμα απο το βιβλίο του Terenci Moix, "el cine de los Sabados".

" Έμαθα να αποκρυπτογραφώ όλη τη γεωγραφία που περικύκλωνε την οδό μου, ακολουθώντας τον τρόπο κατήχησης που μας έκαναν οι παπάδες μπροστά στον άτλαντα:

- Η οδός Ponent συνορεύει στο βορρά με την Ronda, σχεδόν στη συμβολή με την πλατεία Πανεπιστημίου. Στο νότο με την οδό Carmen, κάτω από την οποία ξεκινάει η Κινέζικη συνοικία. Ανατολικά, με τα γοτθικά κτίρια της Caridad και πιο πέρα με τις Ράμπλες, με τη θάλασσα στο βάθος, αν και πάντα αδύνατο να αποκαλυφθεί. Και στα δυτικά, συνεχίζουν μερικά πιο στενά δρομάκια που βγάζουν στην πλατεία Peso de la Paja. Εκεί πια, είσαι στη Ρόντα. Από την άλλη μεριά ανοίγονται οι δρόμοι του Ensache, μεγάλοι, ευρύχωροι, άγνωστοι.

Έτσι, όλη μου η παιδική ηλικία συνορεύει από τη μια μεριά με πουτάνες και νταβατζήδες και από την άλλη με την ιδιοσυγκρασία της μπουρζουαζίας και στο τέλος, με τα ερείπια αρχαιοτήτων που προσδίδουν στη Βαρκελωνέζικη καταγωγή μου, όλη τους τη δύναμη. Σ' εκείνη την αυστηρή παλαιότητα, την απομακρυσμένη, την τόσο υψηλή και θλιμμένη, αναγνωρίζω τον εαυτό μου ολοκληρωτικά."

* στο άλμπουμ Flâneur* υπάρχει ένα ορχηστρικό θέμα με το όνομα της οδού και με ηχογραφημένους ήχους του δρόμου.

o flâneur στο λιμάνι

Απόψε το βράδι κατεβαίνουμε στον Πειραιά με τα νέα τραγούδια του "flâneur" ...

Alfred Ruci: ακουστική κιθάρα, φλάουτο, ακορντεόν
Γρηγόρης Θεοδωρίδης - κοντραμπάσο
Claude Asisahi - τύμπανα, κρουστά
Γιώργης - ukulele,harmonica,toy piano

www.giorgis.es

SMALL Bruncherie
Αριστοτέλους 10 στον πεζόδρομο , Πειραιάς
τηλ.2104297236 και κιν. 6944967200