Ανοίγοντας σε μια τυχαία σελίδα σήμερα το πρωί το βιβλίο του Ουάιτ "Παρίσι" / διαβάζω...

Ο flaneur δεν αποζητά τη γνώση. Δεν τον ενδιαφέρουν τα αξιοθέατα και τα μουσεία. Αναζητά την εμπειρία. Κι ενώ το μεγαλύτερο μέρος της εμπειρίας, αντικαθίσταται συνήθως από την γνώση, για τον flaneur η γνώση παραμένη αγνή, κατά κάποιο τρόπο "άχρηστη".
O flaneur είναι εξ ορισμού προικισμένος με άφθονο ελεύθερο χρόνο, είναι αυτός που μπορεί να σηκωθεί και να φύγει μεσημέρι ή απόγευμα για μια περιπλάνηση χωρίς προορισμό καθώς ένας συγκεκριμένος στόχος ή η αυστηρή κατανομή χρόνου έρχεται σε αντίθεση με το αληθινό του πνεύμα.

 Σκέφτομαι / ανεβάστηκε το τραγούδι και στο youtube.... / Το βράδι με περιμένει η εκδήλωση για την Φλέρυ Νταντωνάκη / έξω από το σπίτι ένα κομπρεσέρ δουλεύει ασταμάτητα  / σα να μου λέει  φύγε / τί κάθεσαι εδώ... / Θα τηλεφωνήσω στον Αντώνη μήπως και τον ξεσηκώσω για καφέ / Σκέφτομαι / σήμερα είναι μια μέρα γεμάτη ελεύθερο χρόνο...

Τί νόημα έχει να βιάζεσαι όταν δεν ξέρεις πού πας; Εγώ προτιμώ να κάθομαι σ' ένα παγκάκι...

Tachán! El primer video del album está aquí ! :)

http://www.dailymotion.com/Giorgisflaneur#videoId=xhlmcy

Κυκλοφόρησε στο ίντερνετ και σας το παρουσιάζω. Εδώ λοιπόν...βλέπετε το πρώτο βίντεο για το Le flâneur !... Το επόμενο ετοιμάζεται ήδη και θα είναι στα ισπανικά :)

Video clip .... le flâneur:::

 

 Στις 23 Μαρτίου στέλνουμε βόλτα το πρώτο video που ετοιμάσαμε μαζί με τον Δημήτρη Συλβέστρο για το τραγούδι "Le flaneur".Ο πρώτος του περίπατος θα είναι στο dailymotion.gr

Αναρτώ εδώ και τρεις φωτογραφίες για να πάρετε μια μικρή γεύση.

Για το βιντεάκι διάρκειας μόλις δύο λεπτών, δούλεψαν οι :

σκηνοθεσία Δημήτρης Συλβέστρος

φωτογραφία Nacho García

κάμερα Miguel Garrido

οργάνωση παραγωγής Φίλιππος Κουντουράς

βοηθός παραγωγής Μάρκος Ζαράνης

ηλεκτρολόγος/grip Βασίλης Πολίτης

Κοστούμια

Βασίλης Μπαρμπαρίγος (Γιώργης)

Miss Cherry Pie (γυναικεία φορέματα)

Βεστιάριο (στολές - αξεσουάρ)

Make up Χριστίνα Σινανίδη

Εμφανίζονται

Στράτος Τρογκάνης (ταχυδρόμος)

Βασίλης Γούζιος (σαξοφωνίστας) 

Μαριάντζελα Σαλίχου (κορίτσι με ομπρελίνο)

Μαρίζα Κουζέλη (κορίτσι με μπαλόνια)

Γιώργος Πολυδωράκης (κύριος με μπαγκέτα)

Χόρεψαν οι
Athens Lindy Hop

(www.athenslindyhop.com)
Μαρία Νεφέλη Αμπατζή

Μαριάντζελα Σαλίχου

Αλέξανδρος Παλαμίδης

Κωνσταντίνος Κουκόπουλος

Always on Sundays

Τα πρωινά της Κυριακής στην αγορά του San Antoni, εκεί που τελειώνει η μεγάλη ronda, αρχίζει να στήνεται από τα χαράματα μια μεγάλη αγορά βιβλίων. Περιμετρικά γύρω από τη μεγάλη αγορά με τα κατεβασμένα ρολά, οι "καταστηματάρχες" στήνουν τους πάγκους τους κι απάνω κάθε λογής βιβλίο. Τα περισσότερα στα ισπανικά, άλλα στα καταλανικά, πολλά επίσης στα γαλλικά και αγγλικά, βιβλία τσέπης, παιδικά, μυθιστορήματα, εγκυκλοπαίδειες, με μαλακό ή σκληρό εξώφυλλο, τσακισμένα, υπερβολικά φθαρμένα μερικά κι άλλα που μοιάζουν σα να μην ανοίχτηκαν ούτε μια φορά.
Αν προχωρήσεις λίγο στο πεζοδρόμιο, γύρω γύρω θα συναντήσεις και πάγκους με αφίσσες του κινηματογράφου, παλιές καρτ-ποστάλ, νομίσματα ίσως και βιντεοκασέτες. Η πλειοψηφεία όμως είναι βιβλία.

Κι είναι τόσο περίεργο, αν πας νωρίς το πρωί και σταματήσεις για λίγο στη μέση αυτού του κυκλικού ποταμού από χαρτί, θα συνειδητοποιήσεις πως είναι (σε σύγκριση με άλλα) το πιο ήσυχο παζάρι που έχεις βρεθεί ποτέ, οι άνθρωποι εκεί δε φωνάζουν ούτε βιάζονται. Μέσα στην κοσμοπλημμύρα νιώθεις πως είσαι σε μια μεγάλη υπαίθρια βιβλιοθήκη - στις βιβλιοθήκες επιβάλλεται μια κάποια τάξη και ησυχία - κι είναι αυτό το πιο ενδιαφέρον, το πως δηλαδή ταυτόχρονα έχεις την αίσθηση του παζαριού, αυτό το πάντρεμα της υπαίθριας αγοράς της μεσογείου και της αυστηρής βιβλιοθήκης της βόρειας Ευρώπης.

Όπως και να το δείς, χωρίς το παραμικρό ίχνος φετιχισμού, τα βιβλία έχουν κάτι μοναδικό - τα παλιά βιβλία ακόμη περισσότερο. Ένα τεύχος κόμικ που λείπει από τη συλλογή σου, ένα παλιό αναγνωστικό - ή τίποτα απ' όλα αυτά, μόνο η χαρά να γεμίζεις τα μάτια σου με τα χρώματα των εξωφύλλων - είναι μια αίσθηση μοναδική, τις Κυριακές το πρωί όταν τα εμπορικά καταστήματα είναι όλα κλειστά.
Κι αν είσαι τυχερός ή επίμονος θα πέσεις πάνω σ' ένα κομμάτι που ποτέ δε πίστευες πως θα βρεις, ένα σκονισμένο θησαυρό με σελίδες γεμάτες ρυτίδες σ' ένα κόσμο που δίνει αξία μόνο στο εφήμερο και το "καινούργιο".

Carrer Joaquín Costa / La calle (Octavio Paz)

Ειν’ ένας δρόμος μακρύς και σιωπηλός.

Βαδίζω στο σκοτάδι και παραπατώ και πέφτω

και σηκώνομαι και με πόδια τυφλά πατώ πέτρες βουβές και ξερά φύλλα

και κάποιος πίσω μου κάνει το ίδιο:

αν σταματήσω, σταματάει

Αν τρέξω, τρέχει. Στρέφομαι κανείς.

Τα πάντα σκοτεινά και δίχως έξοδο

και στρίβω και ξαναστρίβω σε γωνιές που πάντα βγάζουνε στο δρόμο

όπου κανένας δεν περιμένει, δε μ’ ακολουθεί

όπου εγώ ακολουθώ κάποιονε που παραπατά και που σηκώνεται και λέει βλέποντας- με: κανείς.

Οκτάβιο Παζ. Ο δρόμος

3/3

3 Μαρτίου! Ημέρα σημαντική για πολλούς λόγους:
Τα γενέθλια της αγαπημένης μου γιαγιάς, τα γενέθλια της νονάς μου στο τραγούδι και "μητέρας" μου - όπως χαιδευτικά λέμε μεταξύ μας - Αρλέτας, η επίσημη κυκλοφορία του " Flâneur* " στα καταστήματα και η παράταση των εμφανίσεων μας στο "Γιασεμί" από σήμερα και για όλες τις Πέμπτες του Μάρτη.
Και μια υπέροχη συννεφιασμένη μέρα για βόλτα χωρίς προορισμό...

Οι ζωές των άλλων

Οταν ήμουν παιδί οι υπαίθριες αγορές όσο κι αν με γοήτευαν άλλο τόσο με απωθούσαν για έναν απλό λόγο: με ενοχλούσε το σκούντηγμα των μεγαλύτερων.

Όταν όμως απέκτησα το απαιτούμενο ύψος ώστε να φαίνομαι αρκετά και να γλιτώνω το ποδοπάτημα, δε μπορούσα να αντισταθώ σ αυτά τα ποτάμια από κόσμο που ψάχνουν τις Κυριακές στο Μοναστηράκι παρατηρώντας περασμένες  ζωές ανθρώπων ή και ολόκληρων οικογενειών, κομματιασμένες, ριγμένες κομματάκια στο έδαφος ή το πολύ-πολύ πάνω σε καμμιά κουβέρτα μικροπωλητή που είχε καταφθάσει από τα χαράματα για να πιάσει πόστο.

Όλα εκεί είναι πολύτιμα και άχρηστα μαζί : αλήθεια, ποιός τρελλός θα αγόραζε ένα μισοσπασμένο σερβίτσιο του τσαγιού, μια ξεθωριασμένη φωτογραφία από εκδρομή στο Σχοινιά το 1977 και ένα φωτεινό παντογνώστη που του έχουν σβηστεί οι ερωτήσεις;

Τα παλιατζίδικα είναι γεμάτα παλιά ραδιόφωνα, πικ-απ, βινύλια, παλιά φωτιστικά, φωτογραφικές μηχανές και τηλεσκόπια όλα χρήσιμα ή κάποιας τέλος πάντων αξίας.

Όμως στο δρόμο βρίσκεις ένα μαθητικό λεύκωμα με εξώφυλλο - κολλάζ από φωτογραφίες περιοδικών ντυμένο με πλαστικό διαφανές αυτοκόλλητο... τέταρτη σελίδα..."ποιός είναι ο αγαπημενος σου ηθοποιός; - ποιό τραγούδι θα μου αφιέρωνες;"... "αφιερώνω στον Πάτρικ Σουέζη και τη Γιάννα από το Α3 το "Nothing's gonna change my love for you" του Glenn Medeiros.

Πέφτεις πάνω σ' ένα κορνιζαρισμένο δίπλωμα αρμονίας του 57 και μια  κάρτ ποστάλ άπ' το Παρίσι...   "μας λείπετε...καλήν αντάμωση... οικογένεια Χελιώτη".

Σκύβω να δώ ένα φθαρμένο βιβλίο με παρτιτούρες. Οι σημειώσεις ολοκάθαρες ακόμα, αν και σημειωμένες με μολύβι... "ppp" ... τρία πιάνο : Ένα ευρώ.

Στις Πλάκας τις ανηφοριές...

Αυτό το μήνα , τις Πέμπτες, παρουσιάζουμε τα τραγούδια του Flâneur* στο Γιασεμί με ελεύθερη είσοδο και διάθεση. Ξεκινάμε από αυτή την Πέμπτη στις 10 μμ. ;)